Stavelot
Na al het wandelen in de prachige natuur van de streek was er gelukkig nog een dagje over om Stavelot, ook wel eens het hart van de Ardennen genoemd, te bezoeken. Het charmante stadje, met zijn pittoreske straatjes, ligt rondom de prachtige abdij die is opgenomen op de lijst van Erfgoed Wallonië. Een kleine stad met een grote geschiedenis... Van 18 tot 20 december 1944 werd tijdens de Slag om de Ardennen in de Tweede Wereldoorlog zwaar gevochten in de stad. Tragische taferelen hebben hier plaats gevonden. Tevens staat de stad ook bekend voor zijn carnaval. De 'Blancs Moussis', de witgekleede figuren met een lange rode neus zorgen voor heel wat sfeer in het straatbeeld. Ook te zien aan de gevels van de huizen :)
Belle"vaux"
Vanaf de kerk vertrekt deze bewegwijzerde wandeling, te herkennen aan de haan boven een blauwe rechthoek, naar de vallei van de Warche en de Amblève. Een kleine kronkelige weg klimt dapper omhoog om samen met ons de hoogten van het dorp te bereiken en een prachtig panorama te onthullen. Een uitzicht om bij weg te dromen krijg je op de 'Rocher van Falize"! Wat een prachtig landschap... De route wordt wat ruiger als we via een geheim pad het prachtige Warchedal bereiken. Het leidt ons naar een kleine brug over een rivier. De vlakte biedt zich hier aan de Warche aan, die rustig stroomt langs de weilanden. Vlakbij Tiou, waar het mogelijk is om de rots van Warche te bereiken, komt de weg uit bij de brouwerij van Bellevaux, wat trouwens "mooie vallei" betekent. Helaas... was deze dicht op de dag van onze wandeling én ook de bijhorende taverne. We hebben dus een heel goeie reden om nog eens terug te komen :)
Wandellus(t) rond Bütgenbach
Vandaag gaan we voor een 'gemakkelijke' wandeling, zonder noemenswaardige moeilijkheden zoals stijgen en dalen, en gaan we gewoon een rondje om van 10km. Het meer van Bütgenbach, hier is het begin het einde en het einde het begin. Tevens ook een grote toeristische trekpleister voor liefhebbers van watersporten, maar ook voor de lopers onder ons :) Als je goed doorstapt duurt de wandeling 3 uur, maar bij deze wandeling zijn er genoeg rustplaatsjes en banken om er gezellig te genieten met een picknick. Maar vergeet vooral niet om niet enkel uw herinneringen mee te nemen maar ook uw afval...
Het stuwmeer van Bütgenbach strekt zich uit in de vallei van de Warche. Het mooie wandelpad leidt ons naar het 'icoon-kunstwerk' van het meer : de fameuze stuwdam. De stuwdam werd in de jaren dertig van de 20e eeuw gebouwd door de Italiaanse Alphonse Boldo. Het bouwwerk bestaat uit een reeks bouwgewelven ( prachtig om te fotograferen ) , is 23m hoog en 140m lang, met een inhoud van 11 miljoen kubieke meter water. De overkant lonkt ons tegemoet én de wandeling kan beginnen!
Deze prachtige weg loopt langs oevers, prachtige landschappen, kreken, aftakkingen van het meer of maaiweiders zoals het natuurlijke reservaat van de Holzwarche. Af en toe loopt de weg over de vlonders in de vochtige zones.
Het panorama van de Warche @Robertville
Bij deze wandeling neem ik u mee langs het water... een korte, pittige route met uitdagende beklimmingen langs de flanken van de heuvels, op stap naar de bron van de Warche. Een pracht van een wandeling! De wandeling start van op de parking en bijhorende brasserie, vlak na de barrage.
Na enkele minuten wandelen krijgen we al een geweldig uitzicht op de burcht Reinhardstein. Van aan het uitkijkpunt 'Nez de Napoleon', dat we natuurlijk voorbij gewandeld hebben :), dus goed opletten hier, en krijg je een al een prachtig zicht op de lager geleden vallei. We wandelen verder in de richting van het zuiden , op een pad dat lijkt te dansen tussen glooiingen en plotse hellingen. Is dit een sprookjesbos? Langs de oevers gaat de wandeling verder in een steeds smaller wordende vallei. We volgen de rivierstroom naar Reinhardstein. En nemen het prachtige uitzicht van de vallei mee in onze gedachten...
Rond de Hoge Venen
De wandeling door het oudste natuurreservaat van België begint op de parking van Le Signal de Botrange. Een goeie start voor een 1ste kennismaking van de streek, slechts 8,5 km en voor het merendeel over de houten vlonderpaden. Er is enkel een eet en drink mogelijkheid in de cafetaria van het Natuurparkhuisvan Botrange, dus neem voor alle zekerheid water en picknik mee voor onderweg. Misschien ook een dekentje mocht je eventjes willen zitten, want banken zul je er ook niet aantreffen :)
Van aan het Signaal van Botrange stappen we naar het immense grootsheid van het hoogteplateau. Wat een uitzicht! We wandelen verder door het heidelandschap over de houten vlonders. De houten wegels die over de turf aangelegd werden zijn een erfenis van een oude weg die door de venen liep in de Middeleeuwen, de Via Mansuerisca.
Vanaf Wez, raken we aan het einde van de wereld, zo voelt het inderdaad echt aan... diep in het hart van het grote natuurreservaat. We keren terug via de Poleûr-veen, een landschap die het resultaat is van meerdere eeuwen menselijke arbeid. Daar heb ik jammer genoeg geen foto's van, daar het niet erg goed gelukt is om dit vast te leggen via de camera. Landschapsfotografie is niet zo eenvoudig te nemen. De sfeer is hier duidelijk voelbaar daar dit landschap zo buitengewoon is, beetje science-fiction gevoel :)
Abonneren op:
Posts (Atom)