Model : De Laender Inés
Fotografie : De Laender Pascal
Kerstkaart : Via Martine
Maneki Neko
Iedereen heeft ze wellicht al gezien, geen japans restaurant, winkel of andere zaak is compleet zonder Maneki Neko, de wuivende gelukskat!
Eigenlijk betekent Maneki Neko: wenkende of lonkende kat. Het wenken doet de kat door middel van zijn omhooggehouden voorpoot, zijn palm naar voor, voor de Japanners nl. het teken van wenken. Houdt de kat zijn rechtervoorpoot omhoog, dan brengt hij geluk en geld - meestal in de vorm van een spaarpot - wenkt hij met zijn linkervoorpoot, dan trekt hij hiermee klanten, goede zaken en bezoekers aan....Bij mij is dus zijn linker :) , dus er zal hier veel bezoek over mijn vloer komen! Houdt hij zijn beide voorpoten omhoog, dan beschermt hij het huis en het bedrijf.
Eén van de meest bekende legenden is die van de kat van de Goutokuji tempel.
De arme priester van de tempel zorgde voor zijn kat, Tama. Op een stormachtige dag zat Tama buiten de tempel zich schoon te likken toen een rijke landheer onder de boom naast de tempel zich schuil hield voor de storm. Op dat moment zag de landheer Tama zitten, hij zag de kat naar hem wenken en liep op de kat af. Op dat moment sloeg de bliksem in de boom. De landheer was aan de dood ontsnapt, rende de tempel in en was de kat en de priester heel dankbaar. Hij beloonde hem met cadeaus en verspreidde zijn verhaal. De tempel kreeg weer meer bezoekers en werd weer welvarend, vandaag de dag staat deze tempel blijkbaar vol met Maneki Neko's en worden er vooral veel katten begraven....
Alléé toch wel een superleuk verhaal zeker ;)
En ik ben er zeker van, dat je nà het lezen van dit blogartikel je er nu zeker zal op letten!
De groetjes!
Eigenlijk betekent Maneki Neko: wenkende of lonkende kat. Het wenken doet de kat door middel van zijn omhooggehouden voorpoot, zijn palm naar voor, voor de Japanners nl. het teken van wenken. Houdt de kat zijn rechtervoorpoot omhoog, dan brengt hij geluk en geld - meestal in de vorm van een spaarpot - wenkt hij met zijn linkervoorpoot, dan trekt hij hiermee klanten, goede zaken en bezoekers aan....Bij mij is dus zijn linker :) , dus er zal hier veel bezoek over mijn vloer komen! Houdt hij zijn beide voorpoten omhoog, dan beschermt hij het huis en het bedrijf.
Eén van de meest bekende legenden is die van de kat van de Goutokuji tempel.
De arme priester van de tempel zorgde voor zijn kat, Tama. Op een stormachtige dag zat Tama buiten de tempel zich schoon te likken toen een rijke landheer onder de boom naast de tempel zich schuil hield voor de storm. Op dat moment zag de landheer Tama zitten, hij zag de kat naar hem wenken en liep op de kat af. Op dat moment sloeg de bliksem in de boom. De landheer was aan de dood ontsnapt, rende de tempel in en was de kat en de priester heel dankbaar. Hij beloonde hem met cadeaus en verspreidde zijn verhaal. De tempel kreeg weer meer bezoekers en werd weer welvarend, vandaag de dag staat deze tempel blijkbaar vol met Maneki Neko's en worden er vooral veel katten begraven....
Alléé toch wel een superleuk verhaal zeker ;)
En ik ben er zeker van, dat je nà het lezen van dit blogartikel je er nu zeker zal op letten!
De groetjes!
PaNaMaRenKo
Is het een vliegtuig, is het een vogel...? Neen, dat is het niet... het zijn zwevende constructies, vliegende rugzakken,helikopters met pedalen, zeppelins, meikevers, onderzeeërs en wandelende kippen!
Ben je nog geen fan van Panamarenko, wel dan wordt je het zeker nà het bekijken van deze leuke, boeiende tentoonstelling in het MHKA , Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen.
Voor wie graag een woordje uitleg wil bij dit alles kan een gratis wandelgesprek volgen op zondag tussen 14.oo uur en 15.oo uur, en op donderdag tussen 19.3o uur en 20.3o uur, mits geldig toegangsticket. Wij hebben dit gedaan en is zeker een aanrader!
De tentoonstelling loopt nog tot 22.02.2015 en is ook zeker leuk voor de kinderen.
Have fun in the Panamarenko Universe!
Ben je nog geen fan van Panamarenko, wel dan wordt je het zeker nà het bekijken van deze leuke, boeiende tentoonstelling in het MHKA , Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen.
Voor wie graag een woordje uitleg wil bij dit alles kan een gratis wandelgesprek volgen op zondag tussen 14.oo uur en 15.oo uur, en op donderdag tussen 19.3o uur en 20.3o uur, mits geldig toegangsticket. Wij hebben dit gedaan en is zeker een aanrader!
De tentoonstelling loopt nog tot 22.02.2015 en is ook zeker leuk voor de kinderen.
Have fun in the Panamarenko Universe!
Glorieuze ballen
Ik moet het eerlijk toegeven, ik ben geen held in de keuken. Of laat het mij zo zeggen, ik probeer toch altijd mijn best te doen om te kokkerellen, maar ik bezit nu éénmaal niet die kwaliteit. Daarom zoek ik ook altijd naar de gemakkelijkste oplossing! :)
Deze keer heb ik het gevonden in het nieuwe eethuis Balls & Glory in de Jacobijnenstraat in Gent. Zo nieuw is het concept nu ook weer niet, maar ze zijn verhuist naar een nieuwe pand, op een - voor mij - super goeie ligging.
Je kunt er natuurlijk gezellig tafelen maar ze hebben er ook een toog met al die lekkere verschillende ballen... zelfs de saus en de stoemp kan je er kopen! En niet te vergeten hun lekkere huisgemaakte limonade.
Moeilijk is het niet, je steekt gewoon de ballen een 1/2 uurke in de oven, ondertussen maak je 'zelf ' je eigen huisgemaakte stoemp klaar of een frisse salade...en klaar is kees!
Mijn voorlopige top 3 : champignons/truffel
kip/spinazie
kervel/spek
Smakelijk!
Deze keer heb ik het gevonden in het nieuwe eethuis Balls & Glory in de Jacobijnenstraat in Gent. Zo nieuw is het concept nu ook weer niet, maar ze zijn verhuist naar een nieuwe pand, op een - voor mij - super goeie ligging.
Je kunt er natuurlijk gezellig tafelen maar ze hebben er ook een toog met al die lekkere verschillende ballen... zelfs de saus en de stoemp kan je er kopen! En niet te vergeten hun lekkere huisgemaakte limonade.
Moeilijk is het niet, je steekt gewoon de ballen een 1/2 uurke in de oven, ondertussen maak je 'zelf ' je eigen huisgemaakte stoemp klaar of een frisse salade...en klaar is kees!
Mijn voorlopige top 3 : champignons/truffel
kip/spinazie
kervel/spek
Smakelijk!
Kraters en Mijnenwandelroute
We starten onze wandeling in het West-Vlaamse Wijtschate, gelegen in het mooie heuvelland niet ver van Ieper en heel dicht bij de Franse grens.
De Kraters en Mijnenwandelroute is 7 km lang en verbindt alle nog zichtbare relicten uit WOI rond Wijtschate. Het verloop van WOI werd hier vooral bepaald door het heuvelachtig landschap, waardoor deze streek zo strategisch belangrijk was.
We vertrekken aan de Sint-Medarduskerk naar de Kapelaniestraat, waar we bijna onmiddellijk het kleine Basse-Villeweggetje links inslaan, waarbij het asfalt over gaat in onverharde weg. Wij hebben een wandelkaart met de nodige uitleg, en de wandelroute is ook nog eens bewegwijzerd met zeshoekige bordjes.
We zijn nog maar pas begonnen aan de wandeling en krijgen al ons eerste panoramisch zicht over het glooiende zuiden van de Westhoek. Prachtig! Het Toscane van Vlaanderen, zo mooi dat het hier is...
Langs beide kanten in de Wijtschatestraat staat er een Iers zuiltje, symbool voor de 2 divisies die daar gestreden hebben. Even verder kan je links naar de Spanbroekmolen begraafplaats gaan, een begraafplaats van de Commonwealth.
Nà de Peckham krater is er ook nog een andere krater die nog indrukwekkender is, en dat is de 'Pool of Peace' of de Spanbroekmolenkrater. Een krater van 12 meter diep en de volledige diameter met rand bedraagt maar liefst 129 meter. Een mens wordt er toch maar stil van...
Ondertussen zitten we al goed halverwege onze wandeling, maar vooraleer we het hoogste punt van de wandelroute bereiken trotseren we een kleine, stevige klim. We bevinden ons ongeveer 80 meter boven de zeespiegel. Maar klagen hoor je ons niet want opnieuw worden we beloond met een prachtig panorama op de streek.
Hoe vredig het er nu is....
De Kraters en Mijnenwandelroute is 7 km lang en verbindt alle nog zichtbare relicten uit WOI rond Wijtschate. Het verloop van WOI werd hier vooral bepaald door het heuvelachtig landschap, waardoor deze streek zo strategisch belangrijk was.
We vertrekken aan de Sint-Medarduskerk naar de Kapelaniestraat, waar we bijna onmiddellijk het kleine Basse-Villeweggetje links inslaan, waarbij het asfalt over gaat in onverharde weg. Wij hebben een wandelkaart met de nodige uitleg, en de wandelroute is ook nog eens bewegwijzerd met zeshoekige bordjes.
We zijn nog maar pas begonnen aan de wandeling en krijgen al ons eerste panoramisch zicht over het glooiende zuiden van de Westhoek. Prachtig! Het Toscane van Vlaanderen, zo mooi dat het hier is...
Langs beide kanten in de Wijtschatestraat staat er een Iers zuiltje, symbool voor de 2 divisies die daar gestreden hebben. Even verder kan je links naar de Spanbroekmolen begraafplaats gaan, een begraafplaats van de Commonwealth.
Nà de Peckham krater is er ook nog een andere krater die nog indrukwekkender is, en dat is de 'Pool of Peace' of de Spanbroekmolenkrater. Een krater van 12 meter diep en de volledige diameter met rand bedraagt maar liefst 129 meter. Een mens wordt er toch maar stil van...
Ondertussen zitten we al goed halverwege onze wandeling, maar vooraleer we het hoogste punt van de wandelroute bereiken trotseren we een kleine, stevige klim. We bevinden ons ongeveer 80 meter boven de zeespiegel. Maar klagen hoor je ons niet want opnieuw worden we beloond met een prachtig panorama op de streek.
Hoe vredig het er nu is....
String Love
Als liefhebber van Scandinavisch design hebben wij ons eens laten gaan...we hebben er al lang genoeg naar staan kijken en hebben eindelijk de knoop doorgehakt!
Wij zochten al heel lang naar een mooi en tijdloos bureau voor in de woonkamer, met altijd de rekjes van String in ons achterhoofd.
De Zweedse architect Nils String kwam in 1949 met het String kast systeem op de markt en groeide uit tot een heuse design klassieker.
Het is een modulair systeem dat eenvoudig te monteren is.
De afmetingen zijn al sinds 1949 hetzelfde, daardoor is het heel gemakkelijk te herbouwen, aan te passen en uit te breiden.
Wij hebben gekozen voor de witte versie, maar je kan ook kiezen uit grijs en zwart, berk, eik en walnoot, of een combinatie van 2 kleuren. De keus is enorm, voor ieder wat wils!
www.string.se
Wij zochten al heel lang naar een mooi en tijdloos bureau voor in de woonkamer, met altijd de rekjes van String in ons achterhoofd.
De Zweedse architect Nils String kwam in 1949 met het String kast systeem op de markt en groeide uit tot een heuse design klassieker.
Het is een modulair systeem dat eenvoudig te monteren is.
De afmetingen zijn al sinds 1949 hetzelfde, daardoor is het heel gemakkelijk te herbouwen, aan te passen en uit te breiden.
Wij hebben gekozen voor de witte versie, maar je kan ook kiezen uit grijs en zwart, berk, eik en walnoot, of een combinatie van 2 kleuren. De keus is enorm, voor ieder wat wils!
www.string.se
Kids en Tiener Yoga-on-call
Bij Yoga-on-call zijn er momenteel 2 lessen kids yoga en 1 les tiener yoga. Behalve de kids les op zaterdagochtend is het aantal aanwezige kindjes/tieners niet voldoende om deze lessen op lange termijn te blijven aanbieden. Wat héél jammer zou zijn voor o.a onze dochter, want die gaat super graag naar de yoga (zoals haar mama :) ) en zou het natuurlijk heel graag verder willen doen. Wij vonden dit een goed ideé op de woensdagnamiddag maar er zijn helaas niet veel kindjes aanwezig....
Als dit zo blijft zullen de lessen afgeschaft worden, en dat betekent dat er in Gent dan vrijwel geen aanbod meer is....en raar maar waar, is de vraag wel groot!
Kids yoga is voor kinderen van 6 tot 12 jaar. De verschillende oefeningen vergroten en verfijnen de verbeeldingskracht, het inlevingsvermogen en het lichaamsbesef. De spieren en gewrichten worden soepel en sterk, en door spelend op ontdekking te gaan worden alle zintuigen geprikkeld. De aandacht voor de ademhaling helpt om van inspanning over te schakelen naar ontspanning.
Yoga voor tieners is van 12 tot en met 18 jaar. Als tiener maak je op relatief korte tijd veel veranderingen door op zowel fysiek, mentaal, emotioneel als sociaal vlak. Yoga en meditatie helpen bij het omgaan met deze veranderingen. Je krijgt meer voeling met je lichaam en je wordt je bewust van je ademhaling, de sleutel tot ontspanning. Je leert te vertrouwen op jezelf en hierdoor om te gaan met moeilijke, onzekere situaties.
Kijk op de website voor de lestijden en alle praktische info, inschrijven is niet nodig. Kom gewoon af voor een proefles!
Zie ook verwante blogartikel oktober 2013.
Als dit zo blijft zullen de lessen afgeschaft worden, en dat betekent dat er in Gent dan vrijwel geen aanbod meer is....en raar maar waar, is de vraag wel groot!
Kids yoga is voor kinderen van 6 tot 12 jaar. De verschillende oefeningen vergroten en verfijnen de verbeeldingskracht, het inlevingsvermogen en het lichaamsbesef. De spieren en gewrichten worden soepel en sterk, en door spelend op ontdekking te gaan worden alle zintuigen geprikkeld. De aandacht voor de ademhaling helpt om van inspanning over te schakelen naar ontspanning.
Yoga voor tieners is van 12 tot en met 18 jaar. Als tiener maak je op relatief korte tijd veel veranderingen door op zowel fysiek, mentaal, emotioneel als sociaal vlak. Yoga en meditatie helpen bij het omgaan met deze veranderingen. Je krijgt meer voeling met je lichaam en je wordt je bewust van je ademhaling, de sleutel tot ontspanning. Je leert te vertrouwen op jezelf en hierdoor om te gaan met moeilijke, onzekere situaties.
Kijk op de website voor de lestijden en alle praktische info, inschrijven is niet nodig. Kom gewoon af voor een proefles!
Zie ook verwante blogartikel oktober 2013.
Barrio Cantina
Vorige week vond in Gent het eerste foodtruckfestival plaats. Dit ging door in de Zebrastraat, een artistieke omgeving in het Gentse. Dit sloot perfect aan nà onze London citytrip want foodtrucks zijn daar enorm populair, vooral de koffie-foodtruck!
Ik heb voor jullie enkele sfeerbeelden gemaakt, en zoals je kan zien gaat het er heel smakelijk en gezellig aan toe. Originele foodtrucks met lekker eten en drank, gaande van noedelsoep, gebakken krekels en pannenkoek met meelwormen, hamburgers, garnaalkroketten, verse calamares....teveel om op te noemen. En natuurlijke lekkere cocktails om dit lekkers door te spoelen....
Dit gezellig festival heeft zijn startschot gegeven in Gent en staat dit weekend in Antwerpen, aan de Scheldekaaien, én er zullen nog méér foodtrucks staan....go and enjoy!
www.barriocantina.be
Ik heb voor jullie enkele sfeerbeelden gemaakt, en zoals je kan zien gaat het er heel smakelijk en gezellig aan toe. Originele foodtrucks met lekker eten en drank, gaande van noedelsoep, gebakken krekels en pannenkoek met meelwormen, hamburgers, garnaalkroketten, verse calamares....teveel om op te noemen. En natuurlijke lekkere cocktails om dit lekkers door te spoelen....
Dit gezellig festival heeft zijn startschot gegeven in Gent en staat dit weekend in Antwerpen, aan de Scheldekaaien, én er zullen nog méér foodtrucks staan....go and enjoy!
www.barriocantina.be
Van Lech - Rüfikopf - Stuttgarter Hütte naar Zürs
Onze laatse wandeling starten we in het mondaine Lech. We parkeren de wagen in een overdekte parking (gratis tijdens de dag !) en vanuit Zürs nemen we dan de bus terug naar Lech.
We nemen de Rüfikopf-kabelbaan naar een hoogte van 2350 meter. Bij goed weer heb je een prachtig 360° vergezicht over de Allgäuer Alpen, maar er hangt helaas een super dikke mist, met andere woorden, je ziet dus niets! Maar... we horen wel het geluid van de bergmarmotjes, heel grappig hoe die converseren met elkaar.
Na een korte klim steken we een mooie pas over en dalen we af naar een meanderende rivier. Maar ondertussen gaat het allemaal niet zo snel, want het is beginnen regenen en de paden zijn nogal glad, en slijkerig.. Vanaf hier gaat het door een ongerepte vallei geleidelijk aan naar een 2400 meter hoge pas.
Hoe hoger we klimmen hoe ruwer het landschap, en af en toe passeren we een sneeuwveld. Maar ik weet niet of we er echt van genieten met de kou en de regen, en proberen we ons te concentreren op het stappen die precies traag gaat....ons doel is nu de Stuttgarter Hütte, om ons op te warmen en ons nieuwe moed te geven om verder te gaan.
Onze pitstop in de Hütte heeft ons weer opgepept en je gelooft het nooit maar de zon schijnt! En plots zien we het sublieme zicht op de ons omringende bergen! Héél mooi...
We zien het allemaal weer volledig zitten, en via een prachtig bergpad dalen we verder af naar Zürs.
Eind goed, al goed....het was wederom een prachtige wandeling!
We nemen de Rüfikopf-kabelbaan naar een hoogte van 2350 meter. Bij goed weer heb je een prachtig 360° vergezicht over de Allgäuer Alpen, maar er hangt helaas een super dikke mist, met andere woorden, je ziet dus niets! Maar... we horen wel het geluid van de bergmarmotjes, heel grappig hoe die converseren met elkaar.
Na een korte klim steken we een mooie pas over en dalen we af naar een meanderende rivier. Maar ondertussen gaat het allemaal niet zo snel, want het is beginnen regenen en de paden zijn nogal glad, en slijkerig.. Vanaf hier gaat het door een ongerepte vallei geleidelijk aan naar een 2400 meter hoge pas.
Hoe hoger we klimmen hoe ruwer het landschap, en af en toe passeren we een sneeuwveld. Maar ik weet niet of we er echt van genieten met de kou en de regen, en proberen we ons te concentreren op het stappen die precies traag gaat....ons doel is nu de Stuttgarter Hütte, om ons op te warmen en ons nieuwe moed te geven om verder te gaan.
Onze pitstop in de Hütte heeft ons weer opgepept en je gelooft het nooit maar de zon schijnt! En plots zien we het sublieme zicht op de ons omringende bergen! Héél mooi...
We zien het allemaal weer volledig zitten, en via een prachtig bergpad dalen we verder af naar Zürs.
Eind goed, al goed....het was wederom een prachtige wandeling!
Van Holzgau naar Rossgumpenalm
Vandaag nemen we de wagen tot in Holzgau. Deze gemeente ' de parel van het Lechtal ', ligt bij de ingang van de Höhenbachschlucht, een wilde en romantische kloof, met de bekende Simmswaterval.
De kloof wordt overspannen door een 200 meter hoge hangbrug, en 110 meter hoog. ( sinds eind okt' 2011).
Het ziet er allemaal een beetje eng uit, en de brug wiebelt natuurlijk ook een beetje als je erover stapt, maar het zicht dat je hier hebt is fenomenaal, schoonheid overtreft mijn angstgevoel, héél héél mooi....
Aan de overkant van de brug start onze wandeling richting Café Uta. Na een kleine stop wandelen we verder langs de rivier tot aan de Rossgumpenalm. Het is een rustige wandeling zonder al te veel klimmen en dalen maar het is ook een mooie wandeling, je waant je in een andere wereld.
We houden onze picknik bij de Rossgumpenalm, gelegen aan een prachtige waterval in een smalle kloof.
Onze terugweg wandelen we door de Höchenbachschlucht en passeren we ook de spectaculaire Simmswaterval, waarvan ik jammer genoeg géén mooie foto van heb...maar wel een klein beetje uitleg.
De waterval is 30 meter hoog, en is in de 19de eeuw door een Engelsman aangelegd, en het is dus mogelijk om ze van zeer dichtbij te bekijken.
Onder de brug al even spectaculair als erop, zo zie je pas hoe hoog het is.
Alweer het eind van een leuke wandeling, ... wat voor mij persoonlijk de mooiste was....
De kloof wordt overspannen door een 200 meter hoge hangbrug, en 110 meter hoog. ( sinds eind okt' 2011).
Het ziet er allemaal een beetje eng uit, en de brug wiebelt natuurlijk ook een beetje als je erover stapt, maar het zicht dat je hier hebt is fenomenaal, schoonheid overtreft mijn angstgevoel, héél héél mooi....
Aan de overkant van de brug start onze wandeling richting Café Uta. Na een kleine stop wandelen we verder langs de rivier tot aan de Rossgumpenalm. Het is een rustige wandeling zonder al te veel klimmen en dalen maar het is ook een mooie wandeling, je waant je in een andere wereld.
We houden onze picknik bij de Rossgumpenalm, gelegen aan een prachtige waterval in een smalle kloof.
Onze terugweg wandelen we door de Höchenbachschlucht en passeren we ook de spectaculaire Simmswaterval, waarvan ik jammer genoeg géén mooie foto van heb...maar wel een klein beetje uitleg.
De waterval is 30 meter hoog, en is in de 19de eeuw door een Engelsman aangelegd, en het is dus mogelijk om ze van zeer dichtbij te bekijken.
Onder de brug al even spectaculair als erop, zo zie je pas hoe hoog het is.
Alweer het eind van een leuke wandeling, ... wat voor mij persoonlijk de mooiste was....
Van Stockach naar Elbigenalp
Daar de weergoden ons op deze dag gunstig gezind zijn, beginnen we onze dag met een ontbijt in openlucht.
Afspraak om 8.00 uur ( ja, early birdie!) voor een kleine 'klim' wandeling van 45 min. naar een open plek in het bos, waar tafels en banken opgesteld staan. Dit is trouwens een initiatief van hotel Panorama en hotel Alpenrose samen, zij doen dit wekelijks als het weer het toelaat.
Onze inspannig wordt beloond met verse koffie en een volledig uitgebreid ontbijt zoals : verse broodjes, kazen en vleeswaren, gebakken eitjes en spek, worstjes...alles om de dag goed te starten. En bij dit alles natuurlijk een mooi uitzicht!
De sfeer zit er goed in...met als laatste een glaasje cava en...schnaps!
Maar er moet ook nog gewandeld worden...Nà dit gezellig ontbijt dalen we af naar het hotel voor een laatste pitstop en nemen de wagen naar Stockach. Van daaruit nemen we de Jöchelspitzbahn naar een hoogte van ongeveer 1770 meter.
Vanaf de Sonnalm starten we met de Alpenrosensteig, waar we onderweg Bergheu Museum passeren. Dit is een klein hutje ingericht als museum om te tonen hoe het leven vroeger was. Tevens een ideale rustplaats want we hebben alweer een goede klim achter de rug!
Ondertussen proberen we ook te genieten van de mooie natuur want het gebied staat bekend om zijn prachtige fauna en flora. Met een verscheidenheid aan bergplanten, waaronder veel geneeskrachtige kruiden.
Na ongeveer 4 uur stappen bereiken we de Bernhardseck Hütte, waar we onze laatse spezie drinken om af te dalen naar ons eindpunt Elbigenalp, dat zeker nog anderhalf uur dalen is....
Einde van onze langste wandeldag.
En toen kwam de regen...
Afspraak om 8.00 uur ( ja, early birdie!) voor een kleine 'klim' wandeling van 45 min. naar een open plek in het bos, waar tafels en banken opgesteld staan. Dit is trouwens een initiatief van hotel Panorama en hotel Alpenrose samen, zij doen dit wekelijks als het weer het toelaat.
Onze inspannig wordt beloond met verse koffie en een volledig uitgebreid ontbijt zoals : verse broodjes, kazen en vleeswaren, gebakken eitjes en spek, worstjes...alles om de dag goed te starten. En bij dit alles natuurlijk een mooi uitzicht!
De sfeer zit er goed in...met als laatste een glaasje cava en...schnaps!
Maar er moet ook nog gewandeld worden...Nà dit gezellig ontbijt dalen we af naar het hotel voor een laatste pitstop en nemen de wagen naar Stockach. Van daaruit nemen we de Jöchelspitzbahn naar een hoogte van ongeveer 1770 meter.
Vanaf de Sonnalm starten we met de Alpenrosensteig, waar we onderweg Bergheu Museum passeren. Dit is een klein hutje ingericht als museum om te tonen hoe het leven vroeger was. Tevens een ideale rustplaats want we hebben alweer een goede klim achter de rug!
Ondertussen proberen we ook te genieten van de mooie natuur want het gebied staat bekend om zijn prachtige fauna en flora. Met een verscheidenheid aan bergplanten, waaronder veel geneeskrachtige kruiden.
Na ongeveer 4 uur stappen bereiken we de Bernhardseck Hütte, waar we onze laatse spezie drinken om af te dalen naar ons eindpunt Elbigenalp, dat zeker nog anderhalf uur dalen is....
Einde van onze langste wandeldag.
En toen kwam de regen...
Der tunnelweg van Stockach naar Sulzlalm
Ondertussen zijn gisterenavond de 2 andere gezinnen goed toegekomen en vandaag kan onze wandelreis officieel van start gaan! De wandeling die Jan voor ons in petto heeft is echter ook nog niet de zwaarste, maar er wel ééntje met een beetje klimmen, en als Jan zegt ' een beetje' dan weten wij al hoe laat het is...:)
Kuiten insmeren dus!
Het heeft ondertussen ook al wat geregend, dus alles is wat drassig...maar gelukkig komt de zon af en toe wat tevoorschijn. Met goede regenkledij bestaat er immers geen slecht weer, nietwaar?
Voor deze wandeling kunnen we ook geen lus maken, dus nemen we de wagen richting Stockach (ligt aan de grens met Bach), daar is er een gratis parkeerplaats.
Vanuit Stockach klimmen we in ongeveer anderhalf uur naar de Sulzlalm hut (1.466 m) . Onderweg moeten we door een 10-tal tunnels. De één al wat donkerder en langer dan de ander, daarom breng je bij deze wandeling beter een zaklamp of Petzel mee, want je ziet soms echt geen steek en als het geregend heeft zijn er nogal veel plassen.
Dit is natuurlijk een heel leuke wandeling voor de kinderen die mee zijn...hoe enger hoe beter, voor hen een waar avontuur! Misschien was dat ook een leuke wandeling geweest voor 's avonds, met fakkels....?
500 meter lang wordt het pad bepaald door verschillende tunnels. Door een aantal kijkgaten hebben we telkens weer een ander uitzicht op het Lechtal.
Maar het zware klimwerk wordt dan ook beloond met een lekkere picknick in de Sulzlalm Hütte, een frisse Almdüdler en lekkere kaiserschmärren!
Natuurlijk kan je bij deze wandeling nog hoger, naar de Frederik-Simms-Hütte (2004 m), maar door dat dit een gezinsvakantie is en nog maar het begin van de wandelweek doen wij dit niet. Wij dalen dezelfde weg terug af, door de tunnels.
En terugkeren langs dezelfde weg heeft soms wel zijn voordelen, het is dubbel genieten van deze prachtige natuur!
Kuiten insmeren dus!
Het heeft ondertussen ook al wat geregend, dus alles is wat drassig...maar gelukkig komt de zon af en toe wat tevoorschijn. Met goede regenkledij bestaat er immers geen slecht weer, nietwaar?
Voor deze wandeling kunnen we ook geen lus maken, dus nemen we de wagen richting Stockach (ligt aan de grens met Bach), daar is er een gratis parkeerplaats.
Vanuit Stockach klimmen we in ongeveer anderhalf uur naar de Sulzlalm hut (1.466 m) . Onderweg moeten we door een 10-tal tunnels. De één al wat donkerder en langer dan de ander, daarom breng je bij deze wandeling beter een zaklamp of Petzel mee, want je ziet soms echt geen steek en als het geregend heeft zijn er nogal veel plassen.
Dit is natuurlijk een heel leuke wandeling voor de kinderen die mee zijn...hoe enger hoe beter, voor hen een waar avontuur! Misschien was dat ook een leuke wandeling geweest voor 's avonds, met fakkels....?
500 meter lang wordt het pad bepaald door verschillende tunnels. Door een aantal kijkgaten hebben we telkens weer een ander uitzicht op het Lechtal.
Maar het zware klimwerk wordt dan ook beloond met een lekkere picknick in de Sulzlalm Hütte, een frisse Almdüdler en lekkere kaiserschmärren!
Natuurlijk kan je bij deze wandeling nog hoger, naar de Frederik-Simms-Hütte (2004 m), maar door dat dit een gezinsvakantie is en nog maar het begin van de wandelweek doen wij dit niet. Wij dalen dezelfde weg terug af, door de tunnels.
En terugkeren langs dezelfde weg heeft soms wel zijn voordelen, het is dubbel genieten van deze prachtige natuur!
Der 'L'echweg van Stanzach naar Forchach
Daar we nog maar met de helft van de groep zijn, doen we vandaag een kleine instap-wandeling.
Jan heeft een korte wandeling voor ons voorbereid langs een stukje van de Lech.
Een wandeling van Stanzach naar Forchach van ongeveer 5,5 km, een 2 uurkes wandelen.
De Lechweg, die begint in het dorp Lech am Arlberg (1440 mh) is een relatief gemakkelijke wandeltrektocht door het Alpenlandschap tot aan de monding in Füssen.
Een 120 km wandelroute die loopt door het dal en die heel gemakkelijk in te korten is. Een lus maken is niet altijd een optie, maar je kan de terugweg doen per bus met de gratis Lechtal Aktiv Card (inbegrepen in de prijs van het logement).
Das 'L' weist den Weg!
De Lechweg heeft de titel van Leading Quality Trail gekregen op basis van een perfecte markering (om de 250 m), een gevarieerd landschap, goeie paden, veiligheid en mooie rustbanken
De rivier de Lech is de oudste rivier van dit dal in het hooggebergte en tevens een rechterzijrivier van de Donau. Ze stroomt door Oostenrijk - Duitsland en heeft een lengte van 264 km.
Op sommige plaatsen stroomt de Lech heel rustig en op sommige plaatsen dan weer heel wild, ideaal om te raften en volgens sommige boekjes heerst er hier soms een Alaska-gevoel....
Ter hoogte van het dorpje Forchach in het Lechtal hebben we de Forchacher Hängebrücke. De brug is van 1906 en is 75 m lang. Ze is tevens de verbinding tussen Forchach, Stanzach en Weissenbach. Op de brug heb je trouwens een mooi zich over de rivierbedding met geulen en grindbanken.
www.lechweg.com
Jan heeft een korte wandeling voor ons voorbereid langs een stukje van de Lech.
Een wandeling van Stanzach naar Forchach van ongeveer 5,5 km, een 2 uurkes wandelen.
De Lechweg, die begint in het dorp Lech am Arlberg (1440 mh) is een relatief gemakkelijke wandeltrektocht door het Alpenlandschap tot aan de monding in Füssen.
Een 120 km wandelroute die loopt door het dal en die heel gemakkelijk in te korten is. Een lus maken is niet altijd een optie, maar je kan de terugweg doen per bus met de gratis Lechtal Aktiv Card (inbegrepen in de prijs van het logement).
Das 'L' weist den Weg!
De Lechweg heeft de titel van Leading Quality Trail gekregen op basis van een perfecte markering (om de 250 m), een gevarieerd landschap, goeie paden, veiligheid en mooie rustbanken
De rivier de Lech is de oudste rivier van dit dal in het hooggebergte en tevens een rechterzijrivier van de Donau. Ze stroomt door Oostenrijk - Duitsland en heeft een lengte van 264 km.
Op sommige plaatsen stroomt de Lech heel rustig en op sommige plaatsen dan weer heel wild, ideaal om te raften en volgens sommige boekjes heerst er hier soms een Alaska-gevoel....
Ter hoogte van het dorpje Forchach in het Lechtal hebben we de Forchacher Hängebrücke. De brug is van 1906 en is 75 m lang. Ze is tevens de verbinding tussen Forchach, Stanzach en Weissenbach. Op de brug heb je trouwens een mooi zich over de rivierbedding met geulen en grindbanken.
www.lechweg.com
Elbigenalp
Daar onze zomerreis met organisatie 'Te Voet' vorig jaar heel goed meegevallen was, was de beslissing voor zomer 2014 heel vlug gemaakt. Het liefst met dezelfde mensen en natuurlijk onze gids Jan.
Onze bestemming voor dit jaar : Elbigenalp, een dorpje halverwege het Lechtal, precies tussen Bach en Häselgehr, in de Oostenrijkse deelstaat Tirol.
Elbigenalp staat bekend om zijn huizen versierd met fresco's en stucco, en voor zijn houtsnijkunst. Sinds 1951 staat hier de enige Oostenrijkse school voor houtbewerking.
Door de gemeente stroomt de rivier de Lech, die een grote aantrekkingskracht uitoefent op wandelaars en fietsers.
Onze persoonlijke gids Jan zorgt niet alleen voor goede wandeltochten maar heeft ook een goede smaak qua hotelkeuze. Onze basisplaats was hotel Panorama, een super gezellig *** sterren hotel met alle faciliteiten van het aanpalende **** sterren hotel Alpenrose.
Hotel Panorama, zoals ze het zelf zeggen : een verborgen parel in het natuurpark Tiroler Lechtal.
De eigenaars Els und Oliver doen er alles aan om alles so gemütlich mogelijk te maken, ook voor de kinderen!
Het hotel heeft mooie ingerichte kamers met bad en douche, balkon of terras, en met een prachtig uitzicht op de bergen, of op de zwemvijver met binnentuin.
Iedere morgen een lekker uitgebreid ontbijt met verse eitjes, en ook de mogelijkheid voor de trekkers om met al dat lekkers van het ontbijtbuffet een picknick klaar te maken.
's Avonds een uitgebreid avondmaal, met keuze uit 2 voorgestelde menu's.
Als gast van hotel Panorama kan je gebruik maken van alle faciliteiten van hotel Alpenrose.
Dit houdt in : het beauty-, fitness en wellness gedeelte, het binnenzwembad met relaxruimte, de minigolf en tennisterrein. Fietsen en mountainbikes staan gratis ter beschikking van de gasten. De kinderfiets hadden wij wel zelf mee daar er niet voldoende kinderfietsen aanwezig zijn.
Tevens kan je 's middags ook genieten van het warm buffet, en in de namiddag van een lekker dessertbuffet!
Een prima combinatie in een ongedwongen sfeer met heel veel persoonlijke vrijheid voor een onbezorgde wandel- en fietsvakantie!
www.alpenparadies.at
www.alpenrose.net
Onze bestemming voor dit jaar : Elbigenalp, een dorpje halverwege het Lechtal, precies tussen Bach en Häselgehr, in de Oostenrijkse deelstaat Tirol.
Elbigenalp staat bekend om zijn huizen versierd met fresco's en stucco, en voor zijn houtsnijkunst. Sinds 1951 staat hier de enige Oostenrijkse school voor houtbewerking.
Door de gemeente stroomt de rivier de Lech, die een grote aantrekkingskracht uitoefent op wandelaars en fietsers.
Onze persoonlijke gids Jan zorgt niet alleen voor goede wandeltochten maar heeft ook een goede smaak qua hotelkeuze. Onze basisplaats was hotel Panorama, een super gezellig *** sterren hotel met alle faciliteiten van het aanpalende **** sterren hotel Alpenrose.
Hotel Panorama, zoals ze het zelf zeggen : een verborgen parel in het natuurpark Tiroler Lechtal.
De eigenaars Els und Oliver doen er alles aan om alles so gemütlich mogelijk te maken, ook voor de kinderen!
Het hotel heeft mooie ingerichte kamers met bad en douche, balkon of terras, en met een prachtig uitzicht op de bergen, of op de zwemvijver met binnentuin.
Iedere morgen een lekker uitgebreid ontbijt met verse eitjes, en ook de mogelijkheid voor de trekkers om met al dat lekkers van het ontbijtbuffet een picknick klaar te maken.
's Avonds een uitgebreid avondmaal, met keuze uit 2 voorgestelde menu's.
Als gast van hotel Panorama kan je gebruik maken van alle faciliteiten van hotel Alpenrose.
Dit houdt in : het beauty-, fitness en wellness gedeelte, het binnenzwembad met relaxruimte, de minigolf en tennisterrein. Fietsen en mountainbikes staan gratis ter beschikking van de gasten. De kinderfiets hadden wij wel zelf mee daar er niet voldoende kinderfietsen aanwezig zijn.
Tevens kan je 's middags ook genieten van het warm buffet, en in de namiddag van een lekker dessertbuffet!
Een prima combinatie in een ongedwongen sfeer met heel veel persoonlijke vrijheid voor een onbezorgde wandel- en fietsvakantie!
www.alpenparadies.at
www.alpenrose.net
Abonneren op:
Posts (Atom)